Μία διδακτική ιστορία από το Γεροντικό
Πήγε
κάποτε ένας αδελφός σε κάποιον Γέροντα και του λέει: «Ο αδελφός μου με
βγάζει από τη σειρά μου πηγαίνοντας εδώ κι εκεί και στενοχωριέμαι». Κι ο
Γέροντας τον παρηγόρησε συμβουλεύοντάς τον: «Να τον υπομείνεις, αδελφέ,
και ο Θεός βλέποντας τον κόπο της υπομονής σου, θα τον επαναφέρει.
Γιατί με τρόπο σκληρό δεν είναι εύκολο να μεταστρέψεις κάποιον. Ούτε
ένας δαίμονας διώχνει άλλον δαίμονα. Αλλά μάλλον με την καλοσύνη σου θα
τον επαναφέρεις. Γιατί και ο Θεός μας ελκύει τους ανθρώπους προσφέροντάς
τους την παρηγοριά».
Και
του διηγήθηκε το εξής: Ήταν δύο αδελφοί στη Θηβαϊδα και ο ένας
πολεμήθηκε από τον πειρασμό της πορνείας και είπε στον άλλο: «Θα γυρίσω
στον κόσμο». Ο άλλος όμως με κλάματα του έλεγε: «Δεν σ’ αφήνω, αδελφέ
μου, να φύγεις και να χάσεις τον κόπο σου και την παρθενία σου». Αλλ’
αυτός δεν πειθόταν και έλεγε: «Δεν μπορώ να μείνω άλλο, θα φύγω. Ή έλα
μαζί μου και επιστρέφω πάλι μαζί σου ή άφησε με και θα μείνω στον
κόσμο».
Πήγε
λοιπόν (ο άλλος) αδελφός και το ανέφερε σε κάποιον μεγάλο Γέροντα. Και ο
Γέροντας του είπε: «Πήγαινε μαζί του. Και ο Θεός για τον κόπο σου δεν
θα τον αφήσει να πέσει». Σηκώθηκαν λοιπόν και κατέβηκαν στον κόσμο.
Μόλις όμως έφτασαν στο χωριό, ο Θεός βλέποντας τον κόπο της αγάπης του,
πήρε τον πόλεμο από τον αδελφό. Και του λέει ο αδελφός: «Ας γυρίσουμε
πίσω στην έρημο, αδελφέ. Να, πες ότι αμάρτησα, και τι κέρδισα;». Και
γύρισαν στο κελί τους χωρίς να πάθουν ζημιά.
Διδαχή Αγ. Πορφυρίου
Ο Αγ. Πορφύριος μου έλεγε κάποια μέρα: «Έρχονται σε μένα καμιά φορά και αγόρια και κορίτσια. Τα καημένα τα παιδιά και τι δεν έχουν κάνει, όλες τις αμαρτίες τις σαρκικές τις έχουν κάνει, μα εγώ τ’ αγαπώ».
Ο
Αγ. Πορφύριος δε δικαιολογούσε τις πράξεις των παιδιών∙ τις χαρακτήριζε
ως σαρκικές αμαρτίες, αλλά συγχρόνως τα αγαπούσε σαν πολύτιμες ψυχές
«υπέρ ων Χριστός απέθανε». Με την αγάπη του, τους προσείλκυε σαν
μαγνήτης και τους θεράπευε σταδιακά από τη σαρκολατρεία τους.
Η
πατερική αυτή στάση του αγίου, παρεξηγήθηκε από μερικούς πουριτανούς
συντηρητικούς, που επένθησαν, και μερικούς ανεύθυνους προοδευτικούς, που
πανηγύρισαν, για την ίδια αιτία: για το ότι τάχα «ανέχεται» τις
σαρκικές αμαρτίες. Δεν καταλάβαιναν, ότι η αμαρτία δεν
καταπολεμείται, ούτε με τη μισαλλόδοξη καταδίκη του αμαρτωλού, ούτε με
την ένοχη νομιμοποίηση της πτώσης.
Ο
άγιος πολεμούσε αποτελεσματικά την αμαρτία, αγαπώντας τον αμαρτωλό και
βοηθώντας τον στην συνειδητοποίηση της ευθύνης για τις πτώσεις του, και
της δυνατότητας εν Χριστώ της απαλλαγής του και απ’ αυτές και από την
ενοχή, δια της μετανοίας και της συγχωρήσεως και της εν Χριστώ ζωής. Ήθελε να οδηγεί στην καινούργια ζωή, και όχι να ταλαιπωρεί τις ψυχές με την παλιά.
Πηγή: Γέροντος Πορφυρίου Ιερομονάχου, «Ανθολόγιο συμβουλών». Εκδ.: Ι. Ησ. Μεταμορφώσεως του Σωτήρος, Μήλεσι Αττικής (imverias.blogspot.gr)
